.png "English"){kind=small}
Περισσότερα μέσα: Δείτε αναλυτικά...
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΠ ΟΛΟ ΤΩΝ ΚΟΣΜΟ
.png "English"){kind=small}
Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Να το μάθουν και οι φίλοι σας
Προτάσεις
με ενδιαφέρων - Προτάσεις με
ενδιαφέρων
↡ ↡ ↡
↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔↔
Δύναμη
Δ: Ανάγκη για Διακλαδικότητα
ΠΗΓΗ : thinknews.gr
ΙΟΥΛ. 07, 2017
Απόλλων Λεονταρίτης
Το ΔΕΣΑΑ αλλιώς γνωστό και ως «Δύναμη Δ» (εκ του όρου Διακλαδικότητα) αποτελεί το επιχειρησιακό οργανωτικό σχήμα με άμεση ικανότητα ανταπόκρισης στο οποίο βασίζεται ο Α/ΓΕΕΘΑ, ώστε να παρέχει μια ευέλικτη και αξιόπιστη απάντηση απέναντι σε μια αιφνιδίως εξελισσόμενη κατάσταση σε όλο το εύρος της Ελληνικής επικράτειας. Είτε αφορά τα βόρεια σύνορα μας είτε τα ανατολικά (από τη Θράκη μέχρι το Καστελόριζο) αλλά και τις περιοχές που σχετίζονται άμεσα με Εθνικά συμφέροντα στη Ν.Α Μεσόγειο και φυσικά την Κύπρο.
Η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας όπως αυτή εκδηλώνεται μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ως προς τις σαφείς προθέσεις της Άγκυρας, να δημιουργήσει τετελεσμένα στο Αιγαίο και την Κύπρο. Επιβεβαιώνοντας την ανάγκη από ελληνικής πλευράς για διαρκή ετοιμότητα μιας αξιόπιστης δύναμης ταχείας αντίδρασης.
Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2017 είχαμε την ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια με την επικοινωνιακή «φιέστα» – επίσκεψη του τούρκου Α/ΓΕΕΘΑ την οποία διαδέχτηκε το μπαράζ προκλήσεων με ψευδή δημοσιεύματα τουρκικών ΜΜΕ για υποτιθέμενα συνοριακά επεισόδια. Ακολούθως η Άγκυρα εφάρμοσε μονομερείς δεσμεύσεις θαλάσσιων περιοχών για διεξαγωγή θαλάσσιων ερευνών, ακόμη και εκτέλεση πραγματικών πυρών από πολεμικά πλοία, παράλληλα με τις γνωστές παραβιάσεις του FIR Αθηνών και του Εθνικού Εναέριου Χώρου από μαχητικά της Τουρκικής Αεροπορίας. Επιπλέον το κλίμα χειροτέρεψε στις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών από τις απαράδεκτες δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων περί «επανάληψης των ωμοτήτων εναντίον του Ελληνισμού» όπως αυτές του 1922 αλλά και με φραστικές προκλήσεις εναντίον του Έλληνα Α/ΓΕΣ, παρουσιάζοντας τον ως «εισβολέα» στις.. Οινούσσες, στο πλαίσιο προώθησης της τουρκικής «θεώρησης», αναφορικά με την κυριότητα νησιών του Αν. Αιγαίου.Όλα αυτά αρκούν για να περιγράψουν το –ξεκάθαρα- εχθρικό κλίμα που καλλιεργείται έντεχνα από την Άγκυρα σε μια προσπάθεια να γίνει «εξαγωγή» της εσωτερικής κρίσης που διχάζει την γειτονική χώρα, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Απέναντι σε όλα αυτά το ΓΕΕΘΑ έχοντας την αποκλειστική ευθύνη παρακολούθησης της τακτικής κατάστασης στο Αιγαίο με άμεση δυνατότητα να επέμβει – αν χρειαστεί- κάνοντας χρήση των διατιθέμενων μέσων και προσωπικού που παρέχουν τα επιτελεία των τριών Κλάδων των ΕΔ, διαχειρίστηκε ομολογουμένως με ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα την κατάσταση.
Εκτίμηση επιτελικών στελεχών του ΓΕΕΘΑ είναι ότι η μέχρι σήμερα εξέλιξη της τουρκικής προκλητικότητας σαφώς βασίζεται σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και τακτικές ψυχολογικών επιχειρήσεων, Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα πρέπει να αποκλείεται και το ενδεχόμενο κλιμάκωσης με χρήση στρατιωτικών μέσων σε δεδομένο χώρο και χρόνο.
Συμπέρασμα που ενισχύεται από τη διαπίστωση ότι ο Ερντογάν είναι σαφώς διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία, χωρίς να υπολογίζει το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Κάτι που φάνηκε ιδιαίτερα στην «τυχοδιωκτική» απόφαση εμπλοκής στον πόλεμο της Συρίας, με αποτέλεσμα την συσσώρευση σημαντικών απωλειών σε έμψυχο δυναμικό και μέσα του Τουρκικού Στρατού από τις δυνάμεις των ισλαμιστών του ISIS.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι σαφές ότι η εξ Ανατολών απειλή τόσο σε ότι αφορά τη χρήση συμβατικών στρατιωτικών δυνάμεων όσο και στην εφαρμογή ασύμμετρων απειλών (σε συνδυασμό με τον κυρίαρχο νησιωτικό χαρακτήρα του ελληνικού αρχιπελάγους), αναδεικνύει κρίσιμες επιχειρησιακές απαιτήσεις και ικανότητες που πρέπει να διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις προκειμένου να αντεπεξέλθουν στη δύσκολη αποστολή τους.
ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ‘96 – ΛΟΓΟΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΝΕΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Οι συγκεκριμένες απειλές απαιτούν από πλευράς Ενόπλων Δυνάμεων συνεχή επαγρύπνηση και την ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης δομής προκειμένου να είναι άμεσα σε θέση να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε πρόκληση.
Κατά συνέπεια η ταχεία αντίδραση καθίσταται ως μια επιβεβλημένη ικανότητα για την διεξαγωγή επιχειρήσεων ακόμη και από την περίοδο της ειρήνης που έχει ως στόχο την αντιμετώπιση των επεκτατικών σχεδίων της Άγκυρας με κύριο στόχο τον περιορισμό της Εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Άλλωστε όσο δυσάρεστο και αν ακούγεται, το προηγούμενο με την κρίση των Ιμίων το 1996, παγίωσε δυστυχώς με έμπρακτο τρόπο τις τουρκικές επιδιώξεις, δια μέσου της ευθείας αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων (που στη συγκεκριμένη περίπτωση κλιμακώθηκε μέχρις σημείου κατάληψης νησιωτικού εδάφους).
Ήταν η πρώτη φορά από το 1974 που γινόταν κατάληψη εθνικού εδάφους με υλοποίηση μιας επιχείρησης ανορθόδοξου πολέμου. Οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι (SAS/SAT) είχαν αποβιβαστεί σε μια αφύλακτη λωρίδα γης μεσοπέλαγα, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τις φίλιες δυνάμεις, εκμεταλλευόμενοι το σκότος και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Όταν διαπιστώθηκε η παρουσία τους (με κόστος την οδυνηρή απώλεια του ΠΝ-21 και του τριμελούς πληρώματος του έπειτα από πτώση που προκάλεσαν οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες) αναζητήθηκε εναγωνίως από την πολιτική ηγεσία τρόπος για την εκδίωξή τους. Στον προβληματισμό αυτό, (στο πως δηλαδή θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν οι Τούρκοι) δεν υπήρχαν πολλές διαθέσιμες επιλογές. Ο σχετικός σχεδιασμός από πλευράς ΓΕΕΘΑ πρότεινε ως άμεση λύση την προσβολή τους από αέρος με βομβαρδισμό από μαχητικά της ΠΑ, ενώ τότε ακριβώς έγινε αισθητή η έλλειψη μιας μονάδας ειδικά εκπαιδευμένης για δράση σε τέτοιου είδους επεισόδια και τετελεσμένα. Φυσικά οι βατραχάνθρωποι της ΔΥΚ αποτελούσαν μια αξιόπιστη λύση, η οποία όμως ήταν πιθανόν να εμπεριέχει απώλειες καθώς ο εχθρός ήταν προετοιμασμένος για αντιμετώπιση ενδεχόμενης επιχείρησης ανακατάληψης από ελληνικές δυνάμεις.
Η περίπτωση των Ιμίων οπωσδήποτε ήταν μια πολύ «ειδική» κατάσταση καθώς μεγάλες μονάδες επιφανείας και από τις δύο πλευρές είχαν συγκεντρωθεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο γεωγραφικά σημείο, δίχως την δυνατότητα να ασκήσουν ελεύθερα την κατάλληλη στρατιωτική δράση που απαιτούσαν οι περιστάσεις.
Κυρίως όμως δεν υπήρχε η «ευελιξία» εκείνη η οποία θα κρατούσε το επεισόδιο στο ίδιο μήκος κλιμάκωσης που είχαν επιλέξει οι Τούρκοι, δίχως αυτό να ξεφύγει προς την κατεύθυνση μιας γενικευμένης σύρραξης. Κάτι που φυσικά δεν μπορούσε καν να διανοηθεί η πολιτική ηγεσία της εποχής και δυστυχώς αποτελεί διαχρονική «σταθερά» στον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι σήμερα. Δεν χρειάζεται περεταίρω ανάλυση για να φανεί το προφανές. Η κατάσταση είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Εισηγήσεις από την πλευρά του ΓΕΕΘΑ για ανάληψη στρατιωτικής δράσης δεν εισακούστηκαν. Η πολιτική ηγεσία απέδειξε ότι ήταν παντελώς ανέτοιμη – όχι μόνο να αντιμετωπίσει με επιτυχία την κρίση – αλλά ούτε καν να τη διαχειριστεί. Αντιθέτως η στρατιωτική ηγεσία λειτούργησε σε σχετικά ικανοποιητικό βαθμό αν και η επιλογή διάταξης δυνάμεων που δεν περιλάμβανε την φύλαξη και των δύο βραχονησίδων στα Ίμια, αποτέλεσε ένα σημείο σφοδρής κριτικής απέναντι στον τότε Α/ΓΕΕΘΑ.
Επιπλέον ήταν σαφές ότι δεν υπήρχε εκείνη την περίοδο ανεπτυγμένη η έννοια της διακλαδικότητας. Αυτό είχε ως άμεσο αποτέλεσμα να μην γίνει ορθή εκμετάλλευση διατιθέμενων μέσων και προσωπικού. Κάτι που με τη σειρά του οδήγησε στην κατάληψη Εθνικού εδάφους με τα γνωστά αποτελέσματα..
Με γνώμονα τα παραπάνω, διαπιστώθηκε αμέσως μετά την περίοδο που ακολούθησε την κρίση των Ιμίων, η ανάγκη συγκρότησης μιας Δύναμης Ταχείας Επέμβασης, η οποία μπορεί να κινητοποιηθεί σε ελάχιστο χρόνο (σε σχέση με τις συμβατικές μονάδες) και να επέμβει άμεσα προκειμένου να αντιμετωπίσει μια δυναμικά εξελισσόμενη κατάσταση.
Σήμερα 21 χρόνια μετά, η απειλή αυτή εξακολουθεί να υφίσταται για τη χώρα μας, όπως άλλωστε φρόντισε να μας «υπενθυμίσει» ο τούρκος Α/ΓΕΕΘΑ Ακάρ στην πρόσφατη «βόλτα» του στα Ίμια, μαζί με τους Αρχηγούς των Επιτελείων των τουρκικών ΕΔ .. Συνεπώς οι συνθήκες για μια νέα κρίση και οι απαιτήσεις για την αντιμετώπιση της παραμένουν προτεραιότητα για τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό.
Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Έπειτα από μια σειρά αλλαγών στην δομή οργάνωσης και διοικήσεως των Ενόπλων Δυνάμεων στα χρόνια που ακολούθησαν μετά το 1996, επιδιώχτηκε η προαγωγή της διακλαδικότητας, η οποία ήταν επιβεβλημένη προκειμένου να επιτευχθεί ο απαραίτητος συντονισμός διοίκησης που έπασχε.
Η διακλαδική συνεργασία είναι μια λύση η οποία αποδεδειγμένα έχει αποδώσει αποτελέσματα και χρησιμοποιείται διεθνώς από τις προηγμένες Ένοπλες Δυνάμεις για την κάλυψη μιας σειράς επιχειρησιακών απαιτήσεων.
Οι απαιτήσεις αυτές προκύπτουν για κάθε χώρα μέσα από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζονται σήμερα στο υπό διαμόρφωση γεωπολιτικό περιβάλλον, σε συνάρτηση με τις ιδιαίτερες συνθήκες και απειλές που αναπτύσσονται σε ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές του πλανήτη και υπονομεύουν την Εθνική κυριαρχία, τα εκάστοτε οικονομικά συμφέροντα και την φυσική ασφάλεια των πολιτών.
Το 2002 Ψηφίσθηκε ο νόμος (Ν.2984/2002) για τη διακλαδικότητα σύμφωνα με τον οποίο τροποποιείται ο Ν. 2292/1995 σύμφωνα με τον οποίο ο Α/ΓΕΕΘΑ ασκεί από την περίοδο της ειρήνης την επιχειρησιακή διοίκηση των Διακλαδικών Στρατηγείων και των υπ’ αυτών υπαγόμενων μονάδων που προβλέπεται να χρησιμοποιηθούν για αντιμετώπιση στρατιωτικών ενεργειών που στρέφονται κατά της ασφάλειας της χώρας και των νόμιμων συμφερόντων της και απαιτούν συντονισμένη δράση δυνάμεων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Επιστέγασμα αυτή της προσπάθειας ήταν να φτάσουμε στην συγκρότηση από τον καιρό της ειρήνης ενός Διακλαδικού Επιχειρησιακού Στρατηγείου Άμεσης Αντίδρασης (ΔΕΣΑΑ) σε τακτικό επίπεδο, το οποίο θα τελεί υπό την άμεση επιχειρησιακή διοίκηση του Α/ΓΕΕΘΑ. Σύντομα ακολούθησε η διαδικασία για την δημιουργία μιας ολοκληρωμένης δύναμης ταχείας επέμβασης.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΣΣΑ
Στις 24 Νοεμβρίου 2004 ανακοινώθηκε από το Συμβούλιο Άμυνας η απόφαση για τη συγκρότηση ενός Διακλαδικού Σχηματισμού Άμεσης Αντίδρασης (ΔΣΑΑ). Σύμφωνα με την τότε επίσημη ανακοίνωση ο ΔΣΑΑ θα ήταν ένας «αναπτυσσόμενος» σχηματισμός επιπέδου Ταξιαρχίας υπαγόμενος στον Α/ΓΕΕΘΑ.
Ο σχηματισμός αυτός ήταν εξ αρχής σχεδιασμένος να αποτελείται από διάφορες μονάδες από το Στρατό Ξηράς, το Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία ώστε αφενός να δύναται να ελέγξει την κατάσταση σε τοπικό επίπεδο (όπως αυτή αναμένεται να διαμορφωθεί από την κατάληψη νήσου από εχθρικές δυνάμεις) και αφετέρου να είναι σε θέση να απαντήσει αυτοδύναμα σε οποιαδήποτε προσπάθεια του εχθρού για κλιμάκωση.
Επρόκειτο επομένως για μια ευέλικτη δύναμη τόσο από άποψη ταχείας αντίδρασης όσο και δυνατότητα αυτόνομης επέμβασης.
Το επόμενο βήμα ήρθε στις 19 Ιουλίου του 2005 όταν συγκροτήθηκε το Διακλαδικό Επιχειρησιακό Στρατηγείο Άμεσης Αντίδρασης (ΔΕΣΑΑ). Το παραπάνω προέκυψε εκ των πραγμάτων καθώς ο ΔΣΑΑ ήταν αναγκαίο να διαθέτει τις απαραίτητες εκείνες διοικητικές δομές, ώστε να είναι στη διαρκή διάθεση του ΓΕΕΘΑ όπου αυτό καταστεί αναγκαίο. Ουσιαστικός στόχος ήταν να επιτευχθεί επιχειρησιακή σύζευξη μέσων και επιχειρησιακή συνεργεία στο χώρο του άμεσου ενδιαφέροντος, ο οποίος παρουσιάζει ιδιαίτερες γεωγραφικές ιδιαιτερότητες. Σύμφωνα με το δόγμα επιχειρήσεων που υιοθετεί το ΔΕΣΣΑ, επιδιώκεται η εμβάθυνση της διακλαδικότητας που άλλωστε είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η διακλαδικότητα του νέου αυτού σχηματισμού – όπως ισχύει και μέχρι σήμερα- αφορά την απόσπαση μέσων από την ΠΑ και το ΠΝ για την υποβοήθηση της αποστολής Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων καθώς αυτές θεωρούνται ως ο «πυρήνας» της δύναμης και το βασικό της «εκτελεστικό» εργαλείο.
Ο συντονισμός διαφορετικών μονάδων και μέσων του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού σε συνδυασμένες επιχειρήσεις, επιτυγχάνεται πλέον με ανανεωμένο τρόπο επιχειρησιακής σκέψης, εκπαίδευσης και σχεδιασμού με τελικό στόχο να αποφευχθεί ο αιφνιδιασμός και να επιβληθεί κυριαρχία σε κάθε είδος κλιμάκωσης.
Δύναμη Δ: Τα δεδομένα της απειλής
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η γιγάντωση των τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων, η πολεμική εμπειρία που έχει αποκτηθεί απο τις Ειδικές Δυνάμεις και ο μακροπρόθεσμος στρατηγικός σχεδιασμός της Άγκυρας δημιουργεί μια εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση με αβέβαιες προοπτικές αντιμετώπισης της απειλής όπως αυτή υφίσταται σήμερα. Η Ελληνική ισχύς, δοκιμάζεται και θα βρεθεί σε δύσκολη θέση απέναντι στην κλιμάκωση της απειλής από την Τουρκία – ιδίως σε ότι αφορά τους ναυτικούς εξοπλισμούς.
Πρόκειται για το συμπέρασμα που δυστυχώς προκύπτει έπειτα από κάθε ανάλυση όσων στελεχών παρακολουθούν τις εξελίξεις που επηρεάζουν το ισοζύγιο ναυτικής ισορροπίας μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Επισημαίνεται από αρμόδιες πηγές ότι το βάρος που σηκώνει αυτή τη στιγμή το ΠΝ είναι τεράστιο καθώς καλείται σε περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης να ανταποκριθεί στις κατευθύνσεις της πολιτικής Εθνικής Άμυνας, οι οποίες παραμένουν αμετάβλητες σε σχέση με το παρελθόν.
Αυτό που μεταβάλλεται είναι η διαρκώς διογκούμενη απειλή που παραθέτει το τουρκικό Ναυτικό (TDK) από άποψη μεγέθους και ποιότητας, ενώ την ίδια στιγμή το ΠΝ αδυνατεί να προχωρήσει στις προμήθειες νέων μονάδων που απαιτούνται.. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 40% του αμυντικού προϋπολογισμού της Τουρκίας διοχετεύεται στο Ναυτικό (TDK) με έμφαση στη ναυπήγηση νέων μονάδων που περιλαμβάνει πρόγραμμα Νέων Φρεγατών, Κορβετών, Αποβατικών Πλοίων, υποβρυχίων και πετρελαιοφόρων.
Απώτερος στόχος είναι η καθέλκυση ενός Πλοίου Αμφίβιων Επιχειρήσεων που θα αναβαθμίσει καθοριστικά την ικανότητα προβολής ισχύος της Άγκυρας σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Το τουρκικό LHD με την ονομασία ANADOLU (L400) αναμένεται να εισέλθει σε υπηρεσία το έτος 2021 και θα έχει εκτόπισμα 27.436 τόνους, ενώ από αυτό θα επιχειρούν ελικόπτερα κατάλληλα για αεραποβατικές επιχειρήσεις.
H Τουρκία μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινώσει ,αν από την παραγγελία 100 μαχητικών F-35A, θα αποκτήσει μαχητικά της έκδοσης STOVL F-35B, τα οποία είναι κατάλληλα για επιχειρήσεις από ανάλογα πλοία. Αν αυτό συμβεί θα ενισχυθεί η ικανότητα υποστήριξης τουρκικών αμφίβιων επιχειρήσεων εναντίον νησιών του Αν. Αιγαίου και στην Κύπρο ενώ θα προστεθεί και το πλεονέκτημα του τακτικού αιφνιδιασμού λόγω της δυνατότητας ανάπτυξης μαχητικών F-35Β από μη αναμενόμενες κατευθύνσεις.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ:
16 φρεγάτες
4 κλάσης MEKO 200TN Track I (Barbaros)
4 MEKO 200ΤN Track II (Yavuz)
8 κλάσης FFG-7 Οliver Η. Perry (Gaziantep)
3 κορβέτες κλάσης MILGEM. Σημειώνεται, ότι το τουρκικό Ναυτικό έχει παραλάβει τις δύο πρώτες κορβέτες (TCG Heybeliada και TCG Büyükada), η τρίτη με την ονομασία BURGAZADA παραλήφθηκε στις 19 Ιουνίου του 2016 ενώ τη δεδομένη χρονική στιγμή εκτελεί θαλάσσιες δοκιμές αποδοχής. Τέλος, η τετάρτη (TCG KINALIADA) είναι υπό ναυπήγηση με εκτιμώμενο χρόνο παράδοσης στα μέσα του 2018 και επιχειρησιακή ένταξη το 2020
12 υποβρύχια
4 τύπου 209/1200 (Atilay)
4 τύπου 209/1400 (Preveze)
4 τύπου 209/1400 (GÜR)
19 Πυραυλακάτους
16 Παράκτια Περιπολικά
3 Αρματαγωγά
11 Ναρκοθηρευτικά
Πλοία Γενικής Υποστήριξης (ΠΓΥ)
33 Ελικόπτερα Ανθυποβρυχιακού Πολέμου
6 Αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας ΑΦΝΣ
Με δεδομένο ότι το τουρκικό Ναυτικό διαθέτει ήδη σχετική υπεροπλία, η δράση των ελληνικών δυνάμεων σε οποιαδήποτε κρίση θα έχει υψηλό βαθμό δυσκολίας αλλά σε κάθε περίπτωση θα είναι απόλυτα εφικτή παραθέτοντας μια αξιόπιστη δύναμη αποτροπής στα τουρκικά σχέδια.
Κρίσιμος παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι και η επιχειρησιακή ικανότητα και εκπαίδευση των πληρωμάτων που καθορίζει τελικά τη μαχητική ισχύ μιας ναυτική δύναμης. Στον τομέα αυτόν οι επιδόσεις του τουρκικού Ναυτικού (TDK) εκτιμώνται ως ιδιαίτερα χαμηλές σε αντίθεση με το ΠΝ που διαθέτει υψηλό βαθμό επαγγελματισμού και εκπαίδευσης.
Όμως η σταδιακή ενίσχυση του TDK όπως θα δούμε στη συνέχεια σε κύρια μέσα διεξαγωγής ναυτικών επιχειρήσεων μέσα στα επόμενα 15 αναμένεται να επιδεινώσει το περιβάλλον απειλών στο Αιγαίο..
Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΕΡΑΜΥΝΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
Καθοριστικό πλεονέκτημα που εξασφαλίζουν οι φρεγάτες Gaziantep (Ο.Η.Perry) στο TDK, είναι η ικανότητα αεράμυνας περιοχής με βλήματα SM-1 και ESSM, τα οποία μπορούν με την εμβέλεια που διαθέτουν, να πετύχουν συνθήκες αεροπορικού αποκλεισμού στην περιοχή επιχειρήσεων. Σημείο καμπής αποτέλεσε το πρόγραμμα αναβάθμισης τεσσάρων φρεγατών Gaziantep (O.H.Perry) και τεσσάρων MEKO 200TNTrackII με την τοποθέτηση νέου τρισδιάστατου ραντάρ SMART-SMk.2 της Thales στη θέση του AWS-9της Plessey και δύο συστημάτων κατακόρυφης εκτόξευσης (VLS) Mk.41 Mod 8 με συνολικά 16 κελιά για χρήση πυραύλων επιφανείας – αέρος ESSM.
Με την εγκατάσταση του νέου εκτοξευτή οι τουρκικές φρεγάτες κλάσης Gaziatep θα μπορούν να φέρουν εκτός των 36 πυραύλων SM-1MR και 32 βλήματα ESSM με 46 και 50+ χλμ εμβέλεια. Διατηρούν όμως το μειονέκτημα του συστήματος ελέγχου πυρός Mk 92 (I/J ζώνη συχνοτήτων) το οποίο μπορεί να πραγματοποιήσει την ταυτόχρονη καθοδήγηση μόνο δύο βλημάτων.
Σημειώνεται ότι το σύστημα MK41 VLS Baseline VII θα εγκατασταθεί σε ακόμα τρία πλοία κλάσης O.H. Perry, τα οποία θα εξοπλιστούν επίσης με το ραντάρ έρευνας 3D SMART-S Mk II.
Αντιθέτως στις φρεγάτες τύπου MEKO 200 TrackIIB ο εκτοξευτής MK-41 ήταν προεγκατεστημένος και έτσι τοποθετήθηκε μόνο το νέο ραντάρ. Τα σκάφη της συγκεκριμένης κλάσης μπορούν συνολικά να φέρουν 64 πυραύλους ESSM. προσφέροντας περισσότερες δυνατότητες αεράμυνας κατά των απειλών από μαχητικά αεροσκάφη της ΠΑ και βλήματα SSM όπως ο Exocet. Επιπρόσθετα το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου των πλοίων θα αντικατασταθεί προφανώς με τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής συστήματα).
ΟΙ ΚΟΡΒΕΤΕΣ MILGEM
Μεγάλη ενίσχυση στις ικανότητες του τουρκικού Στόλου αποτέλεσαν οι κορβέτες κλάσης Ada του προγράμματος Εθνικού Πλοίου (MİLGEM) τρεις εκ των οποίων εισήλθαν σταδιακά σε υπηρεσία εδώ και μερικά χρόνια. Ο τύπος βασίζεται σχεδιαστικά στις κορβέτες MEKO A-100 των γερμανικών ναυπηγείων Blohm+Voss, προσαρμοσμένος στις τουρκικές ανάγκες και προορίζεται για αποστολές Ανθυποβρυχιακού Πολέμου και Περιπολίας.
Ο κύριος οπλισμός αποτελείται από πρόσθιο πυροβόλο 76mm, 8 εκτοξευτές βλημάτων επιφανείας-επιφανείας Harpoon, σύστημα RAM, 2 εκτοξευτές τορπιλών Mk32 και δύο τηλεχειριζόμενα Σταθεροποιημένα Βάθρα Πολυβόλου (STAMP) 12,7mm κατασκευής Aselsan. Το υπόστεγο μπορεί να φιλοξενήσει οργανικό ελικόπτερο S-70B2 Seahawk ή Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος (UAV) μελλοντικά.
Όσον αφορά τα ηλεκτρονικά συστήματα, οι κορβέτες Ada φέρουν τρισδιάστατο (3D) ραντάρ επιτήρησης SMART-S Mk2 μέγιστης εμβέλειας 250km, σύστημα ιχνηλάτησης και ελέγχου βολής STING EO Mk2 που ολοκληρώνονται στο Σύστημα Διαχείρισης Μάχης GENESIS, το οποίο αναπτύχθηκε από το Κέντρο Ανάπτυξης Λογισμικού του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού και επιτρέπει πλήρη ψηφιακή ενσωμάτωση και ανταλλαγή δεδομένων με όλες τις φρεγάτες του τουρκικού στόλου.
ΟΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΤΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ
Η υποβρύχια ισχύς διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην αμυντική ικανότητα ενός κράτους που επαυξάνεται από την δυσκολία εντοπισμού τους με αποτέλεσμα να καθιστούν εξαιρετικά ευάλωτα σε επιθέσεις τα πλοία του αντιπάλου.
Σε κάθε περίπτωση το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) διαθέτει ποιοτική υπέροχη συγκριτικά με το Τουρκικό Ναυτικό (TDK) με 11 έναντι 12 μονάδων εκ των οποίων τα 4 τύπου 214HN μαζί με το εκσυγχρονισμένο 209AIP (Υ/Β ΩΚΕΑΝΟΣ), να ανήκουν σε νεώτερη γενιάς και ως εκ τούτου να διαθέτουν σημαντικά ανώτερες επιχειρησιακές ικανότητες.
Βεβαίως η συγκυρία αυτή δεν δύναται να διατηρηθεί επ άπειρον με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των υποβρυχίων 209 του ΠΝ, είναι μεγάλης ηλικίας με αποτέλεσμα να απαιτείται σταδιακή αντικατάσταση τους με νέα στην επόμενη δεκαετία. Αυτό είναι και το τίμημα της πρωτοπορίας του ΠΝ, το οποίο απέκτησε πρώτο διεθνώς τα πρωτοποριακά υποβρύχια τύπου 209 από το 1974, επιτυγχάνοντας ανάλογο ποιοτικό πλεονέκτημα ναυτικής ισχύος με το σημερινό.
Η Τουρκία θα παραμείνει χωρίς υποβρύχια ανάλογων δυνατοτήτων – τουλάχιστον για τα επόμενα 5-6 χρόνια – με το χρονοδιάγραμμα ναυπήγησης 6 υποβρυχίων τύπου 214 να μετατίθεται χρονικά – σε άμεση συνάρτηση με την γενικότερη πορεία της οικονομίας της γειτονικής χώρας. ‘Όμως για κάθε πρακτικό λόγο θα πρέπει να αναμένεται συνέπεια στην ολοκλήρωση του προγράμματος, όπως άλλωστε έχει επιδειχτεί σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων στο παρελθόν.
Στη σημερινή συγκυρία η αξιοποίηση των υπαρχόντων μέσων του Πολεμικού Ναυτικού και η δυνατότητα συντηρήσεώς τους στο 100%, καθώς και η μέριμνα του προσωπικού είναι ο βασικός στόχος αλλά απέναντι στην τουρκική απειλή τα υποβρύχια είναι αυτά που αποτελούν τον «πολλαπλασιαστή ισχύος» για το ΠΝ.
Σε ότι αφορά την ικανότητα του ΠΝ να διεξάγει αμυντικές αλλά και επιθετικές επιχειρήσεις, για άσκηση θαλάσσιου ελέγχου, η ένταξη σε υπηρεσία των υποβρυχίων τύπου 214HΝ προσφέρει αναμφίβολα ποιοτική υπεροχή σε σχέση με τον αντίπαλο.
Πάντως η πρόθεση της Άγκυρας να ναυπηγήσει νέες φρεγάτες αεράμυνας, πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων και υποβρύχια 214, καθιστούν αναπόφευκτη την ανατροπή της ποιοτικής όσο και αριθμητικής υπεροχής έναντι του ΠΝ μέχρι το 2025. Εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας θα αμφισβητηθούν ευθέως με δεδομένες τις ικανότητες που θα έχει αποκτήσει ο τουρκικός στόλος καθιστώντας κρίσιμο το μέγεθος της δυνητικής απειλής
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ “STEALTH”
Η απόκτηση μαχητικών 5ης γενιάς με χαρακτηριστικά Stelath στις τάξεις της τουρκικής Αεροπορίας (THK) απαιτεί ενίσχυση της αντιαεροπορικής ικανότητας των ΕΔ τόσο για προστασία στρατηγικών περιοχών όσο και για λόγους αυτοπροστασίας του ίδιου του Στόλου με τα νέα δεδομένα που θα θέσει η απόκτηση των F-35A Lightning II.
Η τουρκική Αεροπορία αναμένεται λοιπόν ότι θα έχει έτοιμη την πρώτη επιχειρησιακή Μοίρα μαχητικών 5ης γενιάς στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου το 2021-2022 και (εκτός απροόπτου) θα παραλάβει μέχρι το 2025 περί τα 100 Διακλαδικά Μαχητικά Κρούσης F-35A 5ης γενιάς.
Η φιλοσοφία σχεδίασης του F-35 περιλαμβάνει την απαίτηση διείσδυσης βαθιά στο εχθρικό έδαφος, αντιμετωπίζοντας τις πιο φονικές απειλές πυραύλων εδάφους-αέρος. Το αεροσκάφος έχει επίσης σχεδιαστεί για να καταστρέφει στόχους κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, αντιμετωπίζοντας μαχητικά 4ης και 5ης γενιάς, τα οποία όμως θα προτιμήσει να αποφύγει αθέατο, παρά να εμπλακεί μαζί τους. Όλα αυτά θα συνθέσουν την υπέρτατη πρόκληση για την ΠΑ και το ΠΝ που θα είναι ίσως οι πρώτες αεροπορικές και ναυτικές (αντιστοίχως) δυνάμεις του ΝΑΤΟ που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μαχητικά 5ης γενιάς! Το νέο μονοκινητήριο μαχητικό 5ης γενιάς της Lockheed Martin αλλάζει τα δεδομένα της ισορροπίας δυνάμεων με την Τουρκία, καθώς βασίζεται σε χαρακτηριστικά Stealth που το καθιστούν σύμφωνα με τους σχεδιαστές του, θανάσιμα αποτελεσματικό στο σύγχρονο αεροπορικό πόλεμο.
Το F-35 Lightning II σχεδιάστηκε ως μια υπερηχητική πλατφόρμα με εμβέλεια και επιτάχυνση μεγαλύτερη ενός F-16 (καθώς ο οπλισμός μεταφέρεται εσωτερικά), με συνδυασμένη χρήση προηγμένων αισθητήρων για την εκτέλεση αποστολών πολλαπλών ρόλων, με έμφαση στην κρούση και απαγόρευση πεδίου μάχης σε περιβάλλον υψηλής απειλής –δικτυοκεντρικού πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι η ΤΗΚ θα έχει την δυνατότητα να διεισδύσει μέσα σε προστατευμένο τομέα που ελέγχει η ελληνική αεράμυνα με αυξημένες πιθανότητες προσβολής καίριων στρατηγικών στόχων (κέντρα διοίκησης C4I, δίκτυα αεράμυνας, αεροδρόμια, γέφυρες, εργοστάσια ενέργειας). Η ικανότητα απόκρυψης από τα φίλια ραντάρ μετατρέπει το F-35 ουσιαστικά σε όπλο «πρώτου πλήγματος» μειώνοντας τα περιθώρια αντίδρασης συγκριτικά με τα σημερινά δεδομένα.
Παράλληλα ο εκσυγχρονισμός του στόλου των παλαιότερων F-16C/D Block 40/50 (165α/φη + 30 νέα F-16 Block 50+ Advanced), εξασφάλισε μεταξύ άλλων ικανότητα μεταφοράς προηγμένων οπλικών συστήμάτων Stand off καθώς και βελτιωμένη αντίληψη τακτικής κατάστασης, χάρις τη ζεύξη δεδομένων Link 16 σε συνεργασία με τα 4 ιπτάμενα ραντάρ τύπου Β-737 AEW&C MESA.
Δύναμη Δ: Οργάνωση & Δομή
Σε περίπτωση κλιμάκωσης με την Τουρκία, οι δυνάμεις που θα συμμετέχουν σε οποιαδήποτε επιχείρηση ταχείας αντίδρασης αποτελούν μέρος της Δύναμης «Δ», η οποία θα ενεργοποιηθεί προκειμένου να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια αποτολμήσει η Άγκυρα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια Διακλαδική Δύναμη, με συγκεκριμένη δομή και μέσα που αποσπώνται σε αυτή από μονάδες επιφανείας του Αρχηγείου Στόλου, αεροσκάφη του ΑΤΑ και τμήματα Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού.
Στη δύναμη «Δ» η δομή μεταβάλλεται αναλόγως της τακτικής κατάστασης και είναι ειδικής σύνθεσης χωρίς να είναι κάτι μόνιμο αλλά σε γενικές γραμμές με βάση ασκήσεις και επίσημες ενημερώσεις του ΓΕΕΘΑ σε αυτήν υπάγονται μεταξύ άλλων:
η Ζ ΜΑΚ (Μοίρα Αμφίβιων Καταδρομών)
το ΕΤΑ (Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών)
η ΔΥΚ (Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών)
το 575 ΤΠΝ (Τάγμα Πεζοναυτών) της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών
2-3 Φρεγάτες της ΔΦΓ (Διοίκησης Φρεγατών) του ΠΝ
2 αρματαγωγά ή Πλοία Ταχείας Μεταφοράς της ΔΑΔ (Διοίκηση Αμφίβιων Δυνάμεων) του ΠΝ
1 Μοίρα μαχητικών αεροσκαφών της ΠΑ
Με τη δημιουργία της δύναμης «Δ» η στρατιωτική ηγεσία επέλεξε μια μεταστροφή προς ένα ευέλικτό σχήμα που θα έχει την ικανότητα άμεσης αντίδρασης σε περίοδο ειρήνης και πολέμου καθώς επίσης και για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών που απαιτούν επίλεκτες δυνάμεις σε συνεχή ετοιμότητα.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ «Δ»
Η επίσημη παρουσίαση της Δύναμης «Δ» πραγματοποιήθηκε στις 3 Ιουνίου 2005 στο πλαίσιο της διακλαδικής άσκησης «ΔΕΛΦΙΝ 05». Η συγκεκριμένη άσκηση πραγματοποιήθηκε στη θαλάσσια περιοχή του Μυρτώου πελάγους και παρουσίασε το είδος των σύγχρονων αποστολών που ενδέχεται να κλιθούν να εκτελέσουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε περίοδο κρίσεως.
Σύμφωνα με το σενάριο της ασκήσεως «ΔΕΛΦΙΝ 05» μετά από παρατεταμένη περίοδο έντασης μεταξύ της «κυανής» και «ερυθράς» χώρας, οι δύο πλευρές έφτασαν στη σύγκρουση μετά από κλιμάκωση της «ερυθράς» χώρας. Σε πρώτη φάση οι «ερυθρές» δυνάμεις απέκτησαν τον έλεγχο σε στρατηγικής σημασίας θαλάσσια περάσματα στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη νησίδα «Σταυρός» την οποία και κατέλαβαν.
Προς υποστήριξη των εχθρικών δυνάμεων στην περιοχή εμφανίστηκαν τρεις ΤΠΚ,1 υποβρύχιο καθώς επίσης και μικρά πλωτά σκάφη ανεξακρίβωτων διαθέσεων μαζί με ένα άγνωστο αεροσκάφος. Στο ρόλο των ύποπτών σκαφών η απεικόνιση πραγματοποιήθηκε από Σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου (ΣΑΠ) της ΔΥΚ ενώ το ρόλο του εχθρικού υποβρυχίου έλαβε το Υ/Β «ΠΟΣΕΙΔΩΝ» (S-116). Παράλληλα η απεικόνιση «άγνωστου» αεροσκάφους πραγματοποιήθηκε από ένα P-3B Orion της 353 ΜΝΑΣ.
Το σενάριο της ασκήσεως εμπλουτίστηκε με σενάριο ασύμμετρης απειλής σύμφωνα με το οποίο ένα εμπορικό πλοίο είχε κριθεί ως ύποπτο για την μεταφορά ραδιοβιολογικών και χημικών (ΡΒΧ) υλικών.
Βάση της τακτικής κατάστασης που κλιμακώθηκε σε σύντομο χρόνο και με δεδομένο ότι οι «ερυθρές» δυνάμεις είχαν τη δυνατότητα προσβολής φίλιων δυνάμεων, ο Διοικητής Αρχηγείου Στόλου (ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα τακτικού διοικητή για τον συντονισμό των φίλιων δυνάμεων) διατάχθηκε από τον Α/ΓΕΕΘΑ να προχωρήσει σε εξουδετέρωση των απειλών και εν συνεχεία στην ανακατάληψη της βραχονησίδας «Σταυρός» προκειμένου να αποκατασταθεί η Εθνική Κυριαρχία.
Ενδεικτική των αυξημένων δυνατοτήτων της Δύναμης «Δ» αποτέλεσε η σύνθεση των «κυανών» δυνάμεων, η οποία αποτελείτο ναυτικές, αεροπορικές και χερσαίες δυνάμεις που είχαν ως εξής:
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ
3 φρεγάτες («ΣΠΕΤΣΑΙ» (F-453), «ΑΙΓΑΙΟΝ» (F-460), «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» (F-466) που ανήκαν στη 2η Μοίρα της Διοίκησης Φρεγατών (ΔΦ/Γ)
3 πυραυλάκατοι ( «ΤΡΟΥΠΑΚΗΣ» (Ρ-23), «ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ» (Ρ-75), «ΣΑΚΙΠΗΣ»
(Ρ-77) της Διοίκησης Ταχέων Σκαφών
2 ΣΑΠ με στοιχείο υποβρυχίων καταστροφών της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών
3 ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα S-70B-6 της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού
1 αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας ΑΦΝΣ P-3B Orion της 353 ΜΝΑΣ
Πρωταρχική αποστολή των ναυτικών δυνάμεων στο ευρύτερο πλαίσιο της επιχείρησης ήταν η Αντιμετώπιση Απειλής από εχθρικά ταχέα σκάφη εξοπλισμένα με βλήματα επιφάνειας – επιφάνειας, η Αντιμετώπιση Υποβρύχιας απειλής με την εκτέλεση Α/Υ αποστολών με πλοία και ελικόπτερα καθώς επίσης και η εκτέλεση Συντονισμένων Πυρών για την προσβολή των «ερυθρών» μονάδων επιφάνειας.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση των σεναρίων ασύμμετρων απειλών το ΠΝ πρωταγωνίστησε στις προσπάθειες αντιμετώπισης τους. Ελικόπτερο S-70B-6 καταδίωξε με «πυρά» ένα «ερυθρό» ΣΑΠ που επιχείρησε να προσβάλει τη Φ/Γ «ΣΠΕΤΣΑΙ» ενώ ομάδα νηοψιών της ΔΥΚ εκτέλεσε κατρρίχιση με τη μέθοδο «Fast Rope» επίσης από ελικόπτερο Aegean Hawk στο ύποπτο εμπορικό πλοίο με ταυτόχρονη επιβίβαση δεύτερης ομάδος ανορθόδοξου πολέμου από Σκάφη Ανορθόδοξου πολέμου (ΣΑΠ) προκειμένου να το καταλάβει εν πλω.
Τέλος στο πλαίσιο υποστήριξης πλοίων, πραγματοποιήθηκε εν πλω γυμνάσιο μεταφοράς ταχυδρομείου με την εκτέλεση κλειστού σχηματισμού μεταξύ δύο Φ/Γ. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σχηματισμοί μαχητικών της ΠΑ, ανέλαβαν την προστασία της ομάδας μάχης πλοίων επιφανείας από αεροπορικές απειλές.
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
2 μαχητικά F-16C Block 52+ της 340Μ
2 μαχητικά F-16C Block 30 της 330Μ
4 μαχητικά F-16C Block 50 της 341Μ
2 μαχητικά Mirage 2000EGM της 331Μ
2 μαχητικά A-7H της 336Μ
2 μαχητικά F-4E UP της 338Μ
Η από αέρος παροχή κάλυψης στις μονάδες επιφανείας της Δύναμης «Δ» και η επίτευξη τοπικής αεροπορικής υπεροχής αποτέλεσαν την πρωταρχική αποστολή των μαχητικών της ΠΑ. Αποστολές περιπολίας μάχης (CAP) στην περιοχή επιχειρήσεων πραγματοποιήθηκαν από μαχητικά Mirage 2000 και F-16C Block 52+, τα οποία ενεπλάκησαν με «ερυθρά» F-16 της 330Μ που επιχείρησαν να προσβάλλουν τα φίλια πλοία.
Στο πλαίσιο της αντεπιθετικής ενέργειας της Δύναμης «Δ» για τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής γύρω από τη νησίδα «Σταυρός», η ΠΑ συμμετείχε ενεργά με την εκτέλεση αποστολών Τακτικής Αεροπορικής Υποστήριξης Ναυτικών Επιχειρήσεων (TASMO).
Στην προσπάθεια αυτή 4 μαχητικά F-16 Block 50 της 341M σε συνεργασία με μαχητικά Mirage 2000 της 331Μ πραγματοποίησαν εικονική προσβολή στόχων επιφάνειας των εχθρικών ναυτικών δυνάμεων με βλήματα AGM-65G Maverick, AGM-88B Harm και AM-39 Exocet.
Ανάλογη αποστολή πραγματοποίησαν τότε τα μαχητικά A-7H Corsair (τα οποία πλέον έχουν αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία) και μαχητικά F-4E AUP με χρήση συμβατικών πυρομαχικών για την εικονική προσβολή εχθρικών πλοίων και την παροχή εγγύς υποστηρίξεως (CAS) στο κλιμάκιο της Ζ ΜΑΚ, το οποίο πραγματοποίησε αμφίβια επιθετική ενέργεια για την ανακατάληψη της νήσου.
Σε ένα από τα σενάρια εμπλοκής της ΠΑ στην άσκηση «Δελφίν 05», φίλια μαχητικά προέβησαν στην αναχαίτιση ενός «άγνωστου αεροσκάφους» που απεικόνιζε ένα ΑΦΝΣ τύπου P-3B της 353ΜΝΑΣ.
Το σενάριο ασύμμετρης αεροπορικής απειλής αντιμετωπίστηκε στο πλαίσιο πάγιας διαδικασίας εμπλοκής κατά την οποία το ΑΤΑ αποστέλλει μαχητικά που αναγνωρίζουν, αναχαιτίζουν και αναλόγως της καταστάσεως συνοδεύουν το άγνωστο αεροσκάφος σε αεροδρόμιο διασποράς ή εφόσον δε συμμορφωθεί το καταρρίπτουν.
ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ
4 AH-64A+ Apache του 1ου Τάγματος Επιθετικών Ελικοπτέρων (1ο ΤΕΕΠ)
3 CH-47DG Chinook του 4ου Τάγματος Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού
Διμοιρία της Ζ Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών (Ζ ΜΑΚ)
Οι δυνάμεις του Στρατού Ξηράς χρησιμοποιήθηκαν για την εκτέλεση αμφίβιας αεροκίνητης ενέργειας κατά την οποία ο σχηματισμός των CH-47DG μετέφερε διμοιρία 22 ανδρών της Ζ ΜΑΚ μαζί με τρεις ελαστικές λέμβους τύπου Zodiac. Το πρώτο ζεύγος των Apache εκτέλεσε καθήκοντα συνοδείας των μεταφορικών ελικοπτέρων που μετέφεραν την ομάδα κρούσης της Ζ ΜΑΚ.
Η συνοδεία των επιθετικών ελικοπτέρων αποσκοπούσε στην παροχή προστασίας κατά τη διάρκεια της διείσδυσης και ιδίως κατά τη φάση της ανάπτυξης λέμβων και προσωπικού σε φάση αιώρησης χαμηλού ύψους πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βασικά στοιχεία της αμφίβιας αεροκίνητης ενέργειας περιλάμβαναν ανάπτυξη σε ελάχιστο χρόνο και ταχεία προώθηση για κατάληψη των ΑΝΣΚ. Μετά την αποχώρηση του σχηματισμού των μεταφορικών ελικοπτέρων με τη συνοδεία τους, το δεύτερο ζεύγος των AH-64A+ πραγματοποίησε εικονική προσβολή στόχων με πυρά εγγύς υποστηρίξεως επί τη νησίδας «Σταυρός» παρέχοντας συνεχή κάλυψη στο επίλεκτο τμήμα της Ζ ΜΑΚ. Την ίδια στιγμή η αμφίβια ομάδα κρούσης των καταδρομέων επιβιβάστηκε στα φουσκωτά και κινήθηκε σε ελάχιστο χρόνο στην ακτή. Στη συνέχεια αποβιβάστηκε και με τακτική κίνηση ξεκίνησε την επιχείρηση ανακατάληψης.
Όπως τονίστηκε τότε από τους αρμόδιους επιτελείς, η διεξαγωγή της επιχείρησης ανακατάληψης έγινε υπό το φως της ημέρας, ώστε να καταστεί δυνατή η εξέλιξη της από τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής (Αίσθηση τότε προκάλεσε η παρουσία μονάχα 11 από τους 30 συνολικά βουλευτές που προσκλήθηκαν προκειμένου να ενισχύσουν ηθικά την σημαντική αυτή προσπάθεια των Ενόπλων Δυνάμεων με ιδιαίτερα σημαντικές προεκτάσεις στην ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας).
Υπό κανονικές συνθήκες θεωρείται δεδομένο ότι όλα τα σκέλη μια επιχείρησης δυνάμεων της Δύναμης «Δ» θα πραγματοποιηθούν υπό το πέπλο του σκότους, προκειμένου να υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας.
ΑΣΚΗΣΕΙΣ “ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ” – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ
Η δύναμη Δ μετεξελίχτηκε σταδιακά με την πάροδο των ετών σε μια δύναμη η οποία εμπεριέχει στη σύνθεσή της όλο και περισσότερα μέσα (είτε μαχητικά είναι αυτά είτε πολεμικά σκάφη είτε, ελικόπτερα) διαμορφώνοντάς την σε κύρια δύναμη κρούσης παρά σε μια δύναμη ταχείας αντίδρασης. Υπ΄ αυτήν την έννοια επιδιώκεται πλέον η άφιξη στο χώρο των επιχειρήσεων πριν την εμπλοκή των κύριων δυνάμεων, και διατηρείται ετοιμότητα για ανάληψη δράσης εάν το επεισόδιο εξελιχθεί σε μείζονα πολεμική αναμέτρηση.
Η πολυπλοκότητα των σεναρίων διαμόρφωσε τη σταδιακή μετεξέλιξή της Δύναμης «Δ» μέσα από τις ασκήσεις τύπου «ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ» οι οποίες αξίζει να σημειωθεί ότι θεσμοθετήθηκαν από τον πρώην Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Στρατηγό Μιχαήλ Κωσταράκο. Οι ασκήσεις “ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ”, ουσιαστικά προέβλεπαν ενεργοποίηση Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης για αξιολόγηση χρόνων αντίδρασης και ανάληψης ετοιμότητας. Μάλιστα το 2014 και 2015 ήταν χαρακτηριστικό ότι εκτελούντο με ρυθμό περίπου 12-13 ανά έτος, ήτοι 1 το μήνα, περίπου. Επρόκειτο για μια συστηματική βελτίωση της προετοιμασίας των δυνάμεων που συμμετείχαν στη Δύναμη «Δ» προκειμένου να εντοπίσουν αδυναμίες, να επιλύσουν τυχόν προβλήματα και να βελτιώσουν τεχνικές διαδικασίες σε ολόκληρο το φάσμα της ιεραρχίας από το επίπεδο μονάδας μέχρι το επίπεδο Διοίκησης και Ελέγχου. Ομολογουμένως η συγκεκριμένη περίοδος ήταν πρωτοφανής καθώς το σύστημα δεν είχε δοκιμαστεί σε τέτοιους ρυθμούς στο παρελθόν.
Επιπλέον συμμετείχαν και τοπικοί σχηματισμοί της ΑΣΔΕΝ και του Δ ΣΣ, ως “αντίπαλος” με παράλληλη συμμετοχή μαχητικών της ΠΑ ενώ πραγματοποιήθηκαν και επιχειρήσεις αερομεταφοράς Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων (SOF) για ανακατάληψη αεροδρομίου σε νησί του Αν. Αιγαίου.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΒΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΤΟΜΕΑ
Τον Απρίλιο του 2016 η άσκηση «Πυρπολητής» πραγματοποιήθηκε σε διάστημα που οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο είχαν αυξηθεί.
Αυτή την φορά έγινε εμπλοκή δυνάμεων του βορείου τομέα ενώ ενεργοποιήθηκαν μονάδες αεράμυνας στην περιοχή Χίου – Οινουσσών στο Αν. Αιγαίο. Η άσκηση ετοιμότητας και προβολής ισχύος της δύναμης ταχείας αντίδρασης «Δ» του βορείου τομέα προέβλεπε σενάριο με αεροκίνηση τμημάτων μονάδων ειδικών επιχειρήσεων (SOF) με μεταφορικά ελικόπτερα CH-47DG Chinook και UH-1H/AB-205 Huey κατά μήκος των βορείων συνόρων της Ελλάδας (με Αλβανία, ΠΓΔΜ και Βουλγαρία).
Την αεροκίνηση υποστήριξε σχηματισμός επιθετικών ελικοπτέρων AH-64A+ Apache του 1ου ΤΕΕΠ καθώς και σχηματισμός F-16C Block 50 της Πολεμικής Αεροπορίας.
Στην περιοχή των Οινουσσών η άσκηση «Πυρπολητής ’16» προέβλεπε τη μετακίνηση όλων των μέσων Αεράμυνας του Στρατού Ξηράς στη Χίο προς τους χώρους διασποράς ανά το νησί. Όπως διευκρινίστηκε τότε, η εμβέλεια των αυτοκινούμενων αντιαεροπορικών συστημάτων τύπου SA-8B OSA AK και ASRAD HELLAS, που βρίσκονται στη Χίο, διαθέτουν βεληνεκές πολύ ευρύτερο από την έκταση του ίδιου του νησιού, ως εκ τούτου κάλυπταν και τις Οινούσσες.
Μάλιστα η άσκηση απέκτησε ιδιαίτερο «ρεαλισμό» καθώς σημειώθηκαν υπερπτήσεις των τουρκικών F-16 σε πολύ μεγάλο υψόμετρο (από 22.000 έως 34.000 πόδια) πάνω από τις Οινούσσες και την παρακείμενη νήσο Παναγιά. Η δραστηριότητα της τουρκικής Αεροπορίας είχε κορυφωθεί εκείνη την περίοδο καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη παράλληλα και αεροναυτική άσκηση στην περιοχή του Τσεσμέ και νοτιοανατολικά της Χίου. Συμπερασματικά σε ασκήσεις της Δύναμης «Δ» που έχουν πραγματοποιηθεί την περίοδο 2012 -2016 με σενάρια ανακατάληψης σε νησιά από μονάδες SOF, ενεργοποίηση αεράμυνας και συνδυασμένη δράση αεροναυτικών μονάδων, διαπιστώθηκε ότι τα διατιθέμενα μέσα ποικίλουν ανάλογα με τον αντικείμενο σκοπό ΑΝΣΚ της κάθε άσκησης.
Ουσιαστική κατεύθυνση όμως όλων των ασκήσεων αλλά και της δύναμης «Δ», είναι η μεταφορά συγκεκριμένης αριθμητικά δύναμης SOF της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ ή Δυνάμεων Πεζοναυτών της 32 ΤΑΞ/ΠΝ στην περιοχή της κρίσης με ελικόπτερα, μεταφορικά αεροσκάφη ή και ΠΤΜ (Πλοία Ταχείας Μεταφοράς) και η προστασία της από αέρα και θάλασσα, έναντι εχθρικής αντίδρασης.
Προϋπόθεση είναι η άφιξη της μονάδας στον ΑΝΣΚ ενώ έχει επιτευχθεί αεροπορική κυριαρχία σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο από μαχητικά της ΠΑ ενώ προστασία θα έχει η δύναμη κρούσης κατά την πορεία της προς την περιοχή όπου εκτυλίσσεται η κρίση.
Δύναμη Δ: Προτάσεις για βελτίωση
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ
Σύμφωνα με το δόγμα επιχειρήσεων που υιοθετεί το ΔΕΣΑΑ, επιδιώκεται η εμβάθυνση της διακλαδικότητας που είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος της λειτουργικότητας και της αποτελεσματικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων. Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, ο συντονισμός διαφορετικών μονάδων και μέσων του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού σε συνδυασμένες επιχειρήσεις, επιδιώκεται πλέον με ανανεωμένο τρόπο επιχειρησιακής σκέψης, εκπαίδευσης και σχεδιασμό με τελικό στόχο να αποφευχθεί ο αιφνιδιασμός και να επιβληθεί κυριαρχία σε κάθε είδος κλιμάκωσης.
Πρωταρχική αποστολή των ναυτικών δυνάμεων της Δύναμης «Δ» στο ευρύτερο πλαίσιο μιας επιχείρησης θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση απειλής από εχθρικά ταχέα σκάφη εξοπλισμένα με βλήματα επιφάνειας – επιφάνειας, η αντιμετώπιση πιθανής υποβρύχιας απειλής με την εκτέλεση Α/Υ, αποστολών (από φρεγάτες και ελικόπτερα) καθώς επίσης και η εκτέλεση συντονισμένων πυρών για την προσβολή των εχθρικών μονάδων επιφάνειας.
Η πρόσφατη διεξαγωγή της άσκησης «MAVİ BALİNA-16» την περίοδο 19-28 Νοεμβρίου 2016 με τη συμμετοχή των φρεγατών GELİBOLU, GEMLİK, GÖKOVA, GÖKSU, ORUÇ REİS, των υποβρυχίων DOLUNAY, ÇANAKKALE, DOĞANAY, BURAK REİS, SAKARYA, των ΤΠΚ RÜZGAR , POYRAZ, της κορβέτας TCG BEYKOZ, του πλοίου ΔΜ TCG AKAR, 2 ΑΦΝΣ, 6 ελικοπτέρων S-70B-6, και δύναμης μαχητικών της ΤΗΚ, είναι ενδεικτική των υφιστάμενων δυνατοτήτων της Άγκυρας στο Αιγαίο και στην Ν.Α Μεσόγειο.
Επιπλέον οι ναυτικές μονάδες δεν θα πρέπει να περιοριστούν μόνο σε αγώνα επιφανείας και Α/Υ πολέμου αλλά θα πρέπει να έχουν σημαντική συμβολή στην αντιμετώπιση της εχθρικής αεροπορικής απειλής με την δημιουργία αντιαεροπορικής «ομπρέλας» για αεράμυνα σημείου. Στο σημείο αυτό η σημερινή έλλειψη 1-2 πλοίων Αεράμυνας Περιοχής από το ΠΝ, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής..
ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ
Όσον αφορά την αντιμετώπιση των σεναρίων ασύμμετρων απειλών, καθοριστικό ρόλο θα πρέπει να έχουν τα ελικόπτερα S-70B-6 που θα μεταφέρουν επιχειρησιακές ομάδες της ΔΥΚ έτοιμες να αναλάβουν δράση εναντίον ύποπτων πλοίων ή εναντίον εχθρικών δυνάμεων που έχουν αποβιβαστεί σε νησιά ή βραχονησίδες.
Ο προσανατολισμός αυτός επιβάλλει πιο στενή συνεργασία με τη Διοίκηση Ελικοπτέρων Ναυτικού (ΔΕΝ) ενώ θα πρέπει να επιδιωχτεί τόσο η αναβάθμιση εξοπλισμού των μονάδων SOF όσο και η απόκτηση ελικοπτέρων HH-60H Knight Hawk (πιθανή πηγή αποτελούν τα αποθέματα του USN). Τα ελικόπτερα αυτά αποτελούν την μεταφορική έκδοση του Seahawk και είναι κατάλληλά για μεταφορά SOF σε αντίθεση με τα Aegean Hawk, τα οποία είναι αποκλειστικά διαμορφωμένα για αποστολές ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW) με αποτέλεσμα να μην παρέχουν επαρκή χώρο για μεταφορά προσωπικού στην καμπίνα τους.
Δεδομένου ότι οι 11 μονάδες που επιχειρούν με την 2η Μοίρα Ελικοπτέρων Ναυτικού (2η ΜΕΝ) είναι πολύτιμα για την κάλυψη της απαιτητικής αποστολής ASW, δεν θα πρέπει να θεωρούνται ως κατάλληλη λύση για εκτέλεση Ειδικών Επιχειρήσεων με αποτέλεσμα να απαιτείται η εξέταση εναλλακτικής λύσης το συντομότερο δυνατόν.
ΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑ
Η από αέρος παροχή κάλυψης στις μονάδες επιφανείας της Δύναμης «Δ» και η επίτευξη τοπικής αεροπορικής υπεροχής, αποτελούν πρωταρχική αποστολή των μαχητικών της ΠΑ. Αποστολές περιπολίας μάχης (CAP) στην περιοχή επιχειρήσεων θα πραγματοποιηθούν από μαχητικά Mirage 2000-5MkII και F-16C/D Block 52+, τα οποία θα εμπλακούν με εχθρικούς σχηματισμούς που τυχόν επιχειρήσουν να προσβάλλουν τα φίλια πλοία.
Στο πλαίσιο της αντεπιθετικής ενέργειας της Δύναμης «Δ» για τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής, η ΠΑ αναμένεται να συμμετέχει ενεργά με την εκτέλεση αποστολών Τακτικής Αεροπορικής Υποστήριξης Ναυτικών Επιχειρήσεων (ΤΑΥΝΕ -TASMO).
Ανάλογη αποστολή θα πραγματοποιήσουν μαχητικά F-16C/D και και F-4E AUP με χρήση συμβατικών πυρομαχικών για την προσβολή εχθρικών πλοίων και την παροχή εγγύς υποστηρίξεως (CAS) σε μονάδες της 32 ΤΑΞ Πεζοναυτών και ομάδες της Ζ ΜΑΚ, σε ενδεχόμενη αμφίβια επιθετική ενέργεια για την ανακατάληψη νήσου ή νησίδας. Απαιτείται όμως εμβάθυνση της εκπαίδευση σε κοινές διαδικασίες επικοινωνίας των επίγειων ομάδων (σε ρόλο JTAC) με τους πιλότους προκειμένου να επιτευχθεί ικανοποιητική ικανότητα προσβολής εχθρικών στόχων που βρίσκονται σε εγγύτητα με φίλιες δυνάμεις, στα πρότυπα των επιχειρήσεων που υλοποιούνται τα τελευταία 15 χρόνια στο Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ και δυστυχώς δεν έχουν τύχει ανάλογης επεξεργασίας από τα αρμόδια επιτελεία.
Η έννοια της παροχής εγγύς αεροπορικής υποστήριξης (CAS) σήμερα δεν είναι η ίδια με αυτήν πριν από δύο δεκαετίες. Ειδικά στα νησιά του Αιγαίου που οι αποστάσεις είναι μικρές και τα όρια της πρώτης γραμμής θα είναι δυσδιάκριτα, η επέκταση της εκπαίδευσης ελεγκτών αεροπορικής υποστήριξης JTAC εκτός από μονάδες SOF και σε μονάδες Αμφίβιων Καταδρομών – Πεζοναυτών (που θα συμμετέχουν στη Δύναμη Δ) αλλά και Πεζικού – Τεθωρακισμένων (που ανήκουν στην ΑΣΔΕΝ), είναι μια απόλυτα ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ εξέλιξη που θα πρέπει να εφαρμοστεί το ταχύτερο δυνατόν.
Καθοριστικός θα είναι επίσης ο ρόλος των Εναέριων Συστημάτων Επιτήρησης ΑΣΕΠΕ τύπου ΕΜΒ-145H Erieye της ΠΑ που θα αναλάβουν να παρέχουν ολοκληρωμένη εικόνα τακτικής κατάστασης αέρος και επιφανείας μεταφέροντας την μέσω ζεύξης δεδομένων σε μαχητικά της ΠΑ αλλά και στις φίλιες μονάδες επιφανείας.
H έλλειψη ικανότητας ανταλλαγής δεδομένων μέσω ζεύξης δεδομένων Link 16 σε μεγάλο μέρος του στόλου των F-16 της ΠΑ μειώνει την αντίληψη τακτικής κατάστασης και κατά συνέπεια τη μαχητική ικανότητα σε σχέση με τον κύριο αντίπαλο (ΤΗΚ). Η υιοθέτηση του αποτελεί καταγεγραμμένη απαίτηση η οποία ελπίζεται να καλυφτεί με τον εκσυγχρονισμό του στόλου των F-16C/D της ΠΑ σε επίπεδο Viper.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΕΡΟΚΙΝΗΣΗΣ
Σε περίπτωση απαίτησης άμεσης επέμβασης της Δύναμης «Δ» οι μονάδες SOF θα κληθούν να εκτελέσουν αεροκίνητη ενέργεια, με χρήση μεταγωγικών ελικοπτέρων CH-47DG (που είναι και τα μόνα που είναι κατάλληλα για αποστολές μεγάλης εμβέλειας) σε συνεργασία με τα ΝΗ-90 που διαθέτει η Αεροπορία Στρατού (ΑΣ).
Η πτήση τους προς και από τους στόχους θα συνδυαστεί με τη συνοδεία επιθετικών ελικοπτέρων AH-64A+ και AH-64D Longbow Apache που θα αναλάβουν την παροχή προστασίας κατά τη διάρκεια της διείσδυσης και ιδίως κατά τη φάση της ανάπτυξης λέμβων και προσωπικού στην επιφάνεια της θάλασσας. Τα ζητήματα που αφορούν την Αεροπορία Στρατού είναι γνωστά και σχετίζονται με τη διαθεσιμότητα του στόλου των NH-90 και δευτερευόντως των CH-47DG/SD τα οποία υποφέρουν όχι μόνο από έλλειψη ανταλλακτικών αλλά και από έλλειψη ικανού αριθμού τεχνικού προσωπικού (ανέκαθεν αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες της Α.Σ χωρίς ποτέ να δοθεί λύση). Δεδομένη είναι επίσης η ακαταλληλότητα των UH-1H/AB-205 σε πτήσεις πάνω από θάλασσα –ιδίως τη νύχτα – ενώ πάσχουν από μειωμένη μεταφορική ικανότητα, καθιστώντας τα, ως συμπληρωματικά και όχι κύρια μέσα διεξαγωγής επιχειρήσεων υψηλών απαιτήσεων.
Οποιαδήποτε επιχείρηση της Δύναμης «Δ» στηρίζεται απαραιτήτως σε αξιόπιστη ικανότητα μεταφοράς δυνάμεων SOF και Πεζοναυτών σε μεγάλες αποστάσεις πάνω από θάλασσα και ως εκ τούτου θα πρέπει να γίνει αντιληπτό οι απαιτήσεις δεν καλύπτονται σήμερα επαρκώς.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ – ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
Σε περίπτωση που απαιτηθεί εκτέλεση αμφίβιας αποβατικής ενέργειας, τότε πρέπει να επιτευχθεί αποτελεσματικός συντονισμός ενός μεγάλου αριθμού πλοίων, αεροσκαφών σε συνδυασμό με ένα άρτιο δίκτυο τηλεπικοινωνιών και πληροφόρησης για τον αποτελεσματικό συντονισμό μιας αποβατικής δύναμης.
Τα πλοία της Διοίκησης Αμφίβιων Δυνάμεων (ΔΑΔ) λόγω της ιδιομορφίας της αποστολής τους, τίθενται κατ αρχήν υπό της διαταγές του Διοικητή Αποβατικών Δυνάμεων, ο οποίος διοικεί τον αποβατικό στόλο με τις μεταφερόμενες δυνάμεις Πεζοναυτών καθώς και όποια άλλα μέσα υποστήριξης μιας αποβατικής επιχείρησης (στο πλαίσιο ενίσχυσης νήσου) όπως πλοία συνοδείας και εναέρια μέσα (μαχητικά αεροσκάφη και επιθετικά ελικόπτερα) διατεθούν από την ΠΑ και το ΠΝ.
Κατά συνέπεια εφόσον τον πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο έχει το ΓΕΕΘΑ, οι τηλεπικοινωνίες θα πρέπει να βελτιωθούν περεταίρω με έμφαση σε λύσεις που περιέχουν μεταφορά δεδομένων και εικόνας βίντεο με υψηλές ταχύτητες μεταξύ τερματικών που θα βασίζονται κυρίως σε δορυφορικέ επικοινωνίες.
Συνεπακόλουθα τεράστιο κεφάλαιο αποτελούν οι πληροφορίες Μάχης. Αυτές είναι οι επεξεργασμένες πληροφορίες που αφορούν τον εχθρό, τις καιρικές συνθήκες και το έδαφος και είναι απαραίτητες σε ένα τακτικό Διοικητή, για τη σχεδίαση και τη διεξαγωγή επιχειρήσεων. Οι πληροφορίες Μάχης αναφέρονται στη τακτική κατάσταση του αντιπάλου και η επεξεργασία τους απαιτεί ταχεία αξιολόγηση και ερμηνεία ώστε να διανεμηθούν αμέσως στους ενδιαφερόμενους. Σε ότι αφορά τον σχεδιασμό και εκτέλεση Ειδικών Επιχειρήσεων, απαιτούνται πληροφορίες που μεταδίδονται σε πραγματικό χρόνο. Η έλλειψη αυτών των πληροφοριών θα θέσει σε κίνδυνο, μια ειδική επιχείρηση με ότι αυτό συνεπάγεται. Είναι δεδομένο ότι οποιαδήποτε επιχείρηση της Δύναμης «Δ» σε Μακεδονία, Θράκη, Αν. Αιγαίο και Κύπρο θα εμπλέξει τμήματα αναγνώρισης από μονάδες SOF, τα οποία θα συλλέξουν πληροφορίες απαραίτητες για τη λήψη αποφάσεων σε τακτικό και στρατηγικό επίπεδο. Κατά συνέπεια η ύπαρξη αξιόπιστου και ασφαλούς δικτύου μετάδοσης ψηφιακών δεδομένων από το πεδίο της μάχης θα πρέπει να αποτελέσει κυρίαρχη προτεραιότητα για το ΓΕΕΘΑ.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η απόκτηση μη επανδρωμένων αεροσκαφών UAV τα οποία θα διαθέτουν ικανή αυτονομία και εμβέλεια για δράση πάνω από το Αιγαίο, ώστε να μπορούν να προσφέρουν δεδομένα τόσο για τη διάταξη μάχης του αντιπάλου όσο και για στόχους ειδικού ενδιαφέροντος 24 ώρες το 24ωρο ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.
Το διακλαδικό πρόγραμμα απόκτησης μη επανδρωμένων αεροσκαφών του ΓΕΕΘΑ από κοινού με την ΠΑ αποτελεί επίσης μια αναγκαιότητα η οποία συνδυαστικά με την σταδιακή είσοδο σε υπηρεσία των 5 εκσυγχρονισμένων ΑΦΝΣ τύπου P-3B Orion, θα ενισχύουν καθοριστικά την ικανότητα συλλογής πληροφοριών που είναι κρίσιμα για οποιαδήποτε επιχείρηση της Δύναμης «Δ».
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ Η ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗ ΔΟΜΗ;
Αφήνοντας κατά μέρος τα προβλήματα που υπάρχουν στην οργάνωση και τα διατιθέμενα μέσα των ΕΔ, θα επιστρέψουμε στην αρχή. Την πραγματική αιτία της δημιουργίας της Δύναμης «Δ» που δεν ήταν άλλη από την κρίση των Ιμίων.
Τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία αναζήτησαν τις εύκολες λύσεις, αφού η αναδιοργάνωση με στόχο τις πλήρως επανδρωμένες μονάδες, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Έτσι όταν άρχισε μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, δεν απέδωσε λόγω των εγγενών προβλημάτων που επιβάλει η ελληνική πραγματικότητα (υπογεννητικότητα, μείωση θητείας, έλλειψη συγκεντρωτισμού) και τελικά τα επιτελεία, επικεντρώθηκαν στην εφαρμογή της «διακλαδικότητας».
Μετά την -ορθή- απόφαση για κατάργηση των επιμέρους διακλαδικών επιτελείων το ΓΕΕΘΑ έμεινε μόνο και άρχισε να οργανώνεται για τον νέο του ρόλο. Το αποτέλεσμα ήταν ένα σχήμα με πολλά πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα που ουδέποτε επιλύθηκαν. Βασική πρόκληση μέχρι σήμερα παραμένει ο αποτελεσματικός συντονισμός των Ενόπλων Δυνάμεων. Αντί όμως να αναζητηθούν ουσιαστικές και λειτουργικές λύσεις, επιλέχτηκε ως λύση η αναδιοργάνωση με τη δημιουργία μια μικρής διακλαδικής δύναμη, η οποία υπό την άμεση διοίκηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ταχεία επέμβαση σε περιοχές κρίσεως. Το Διακλαδικό Επιχειρησιακό Στρατηγείο Άμεσης Αντίδρασης (ΔΕΣΑΑ), όπως επίσημα ονομάζεται ουσιαστικά μετατρέπει τελικά τον Α/ΓΕΕΘΑ σε τακτικό διοικητή ενός συγκροτήματος που θα σταλεί να διεξαγάγει επιχειρήσεις κάπου στον Ελλαδικό χώρο. Το πρόβλημα είναι ότι η δική μας «Δύναμη Δ», σε αντίθεση με τις αμερικανικές εκστρατευτικές δυνάμεις, δεν πρόκειται να πάει να αντιμετωπίσει μια κρίση στη Μέση Ανατολή ή στην ΝΑ Ανατολική Ασία αλλά θα βρεθεί ΜΕΣΑ στον Ελλαδικό χώρο.
Κατά συνέπεια επειδή η κρίση δεν περιορίζεται γεωγραφικά και η κλιμάκωσή της μπορεί να είναι απρόβλεπτη, θα ήταν κολοσσιαίο λάθος, να περιορισθεί τοπικά και η ελληνική αντίδραση. Θα πρέπει λοιπόν να κινητοποιηθούν και οι τρεις Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων και να λάβουν τις κατάλληλες θέσεις για την αντιμετώπιση μιας δυνητικά μεγαλύτερης κλιμακώσεως. Ακόμη και αν δεν διαφαίνεται μια τέτοια εξέλιξη, η κινητοποίηση είναι ένα απαραίτητο αποτρεπτικό μέτρο, μια επίδειξη αποφασιστικότητας που σκοπό έχει να αποθαρρύνει τον αντίπαλο.
Τι θα γίνει λοιπόν στην περίπτωση αυτή; Θα έχουμε μια δύναμη υπό τον Α/ΓΕΕΘΑ με πολεμικά πλοία, χερσαίες μονάδες και με μαχητικά αεροπλάνα που θα επιχειρούν υπό διοίκηση, διαφορετική από αυτή των υπολοίπων πλωτών και εναερίων μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων ; Δηλαδή την ίδια στιγμή γύρω από τα μέσα της Δύναμης «Δ» θα επιχειρούν μονάδες και σχηματισμοί της ΑΣΔΕΝ, του ΑΤΑ και του Αρχηγείου Στόλου; Ουσιαστικά το ερώτημα που τίθεται είναι εάν μπορεί ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ να κάνει ταυτόχρονα τον τακτικό διοικητή σε ένα σημείο και τον κεντρικό συντονιστή των υπολοίπων δυνάμεων.
Ακόμη και με ελάχιστη γνώση των προβλημάτων που δημιουργούνται κατά τις συνδυασμένες επιχειρήσεις, μάλλον η πρόκληση είναι μεγάλη και δύσκολα διαχειρήσιμη σε μια τέτοια περίπτωση...
triklopodia.gr
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
loading...
Οι απόψεις που δημοσιεύονται δεν υιοθετούνται από τo paratolmosblog.blogspot.gr
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή
εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα
αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην
συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ,
ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των
συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη σας